Özgürlük insanoğlunun ebedi düşüdür.
Özgürlük olgusu herhangi bir kısıtlamaya bağlı olmaksızın düşünmek ve herhangi bir şarta bağlı olmayarak hareket etmek şeklinde tanımlanır.O halde özgür kişi bağımsız karar verme mekanizmasını elinde bulundurmalıdır. Bu durumun yarattığı duruşu özümseyerek, bunun farkında olarak düşünmelidir.Kendi kaderini kendi yaratmalıdır.Aksi halde ne için yaşandığının bir önemi kalmayacaktır.Yaşandığı sanılan hayat sahibine ait olmaktan çıkacaktır bu koşullarda.Amaç kendi biricik hayatını yaşamak.İyi ya da kötü.
Sonuç mükemmel olacak diye bir şey vadedilmese de "kendi düşünce ve kendi eylemlerin" olacak tümüyle kendi hayatında.
Bunun için şart olan insan zihninin özgür bırakılmasıdır.Zihni, onu sıkı sıkı saran dayatmalardan kurtarmak,aklı bulandıran ortak ezber sözleri unutmak, zihnin göçebe yaşantısına müsaade etmeyen kökleşmiş düzen duygusundan ve mülkiyetin açgözlülüğünden arınmakla beraber tüm sıfat,unvan ve gösterişli şeyleri terk edip gitmek gerek.Acilen !!
Bilinç üstünde kurulan mutlak hakimiyetin yarattığı uyuşukluktan ve bilinç altındaki tüm kısıtlayıcı güçlere teslim olmak kabusundan uyanmalı bir an önce! Top yekün bir bilinçle yapılmalı bu...
Farkında olmak !! Yazılan, gösterilen, öğretilen,anlatılanların otoritenin bireysel çıkar güden örtük yönlendirme gayesi olabileceği tehlikesine karşı durmak,onların türlü tuzaklarına düşme olasılığının farkına varmak gerek !
Ne kötüdür ki hayatın başka varyasyonlarının da olduğuna neredeyse inanılmış gibi. Belki böyle bir şey var.Belki de yok.Bir tür belirsizlikten bahsederken nasıl olur da yeni başka bir yaşamı garantileme budalalığına kapılır insan.Tümüyle ezici olan düzenin içinde edilgen olmaya zorlanarak başka eller tarafından yapılmış bir kaderin bulanık suyuna kapılıp gitmek güçsüzlüğüne son verilmeli.
Ezici güçlerin etkisi altında,insan varlığını değersiz kılan bir akıntıda kaybolmak göze alınamaz.
Bu yinelemenin sona ermeyeceğini bilip dururken,artık dönüşmek için mücadele etmenin vakti gelmiştir.
Sınırları aşma zamanı gelmiştir.
Don Kişot'un yaşadığı maceralardan sonra söylediği gibi "Herkes kendi talihinin işçisidir." Kapılmak ya da biricik bir hayata sahip çıkmak, onu yaşamak...Seçim kendi ellerimizdedir.
O halde artık ezbere hayır !!!
Kalıplaşmış düzenin oluşturduğu kılıflara nasıl da sokuveriyorlar bizi... Tırtıl bile gün geliyor kozasını yırtarak özgürlüğüne kavuşuyor...Ya biz???
YanıtlaSilKozanın içinde şekilden şekle girerek, o ipekten zarı yırtacak cesareti bulamıyoruz, içimizdeki meydan okuma güdüsünü ortaya çıkaramıyoruz...
Ellerine sağlık, çok beğendim... Feyz alınacak, ilham alınacak bir yazı olmuş!..Biricik hayallerinin işçisi sevgili kardeşim, yarınların umutlu olsun!...