Vakitlerden birinde yıllardır uyumayan bir adam yaşarmış uykuyu pek sevenlerin şehrinde.Mihrimahına doyamadığından güneş battıktan sonra bile tüm gece aya bakar,şafak söktükten sonra kavuştuğu güneşi seyre dalarmış...
Rivayet olunurmuş ki adam hasretlik düştüğü sevdiğinin yüzünü güneşin ve ayın üzerine düşen gölgelerde ararmış.
Gündüzleri kalbini onunla ısıtır, geceleri ayışığından yağan pırıltıları ona hediye edilmiş bir rüya sayarmış.
Fakat uyumayı pek seven bu insanların şehrinde uyanık kalan pek azının içinde kimse bilmezmiş bu zavallının neden divane olduğunu..
Tek sırdaşı gece ve gündüz boyunca uykuyu gözlerinden bir umut karşılığında sakınan güneş ve aymış.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder